Me Scan: Wat is dat nu precies?

25 juli 2022

OK, ’t is misschien wel eens tijd om persoonlijk het één enander uit de doeken te doen. Ik kan er mijn mond niet over houden, die Me Scan.

Ik vertel daar graag over, te pas én te onpas merk ik.  


Mogelijk moet ik wat leren doseren in het alledaags toepassenvan de inzichten van deze scan maar vandaag dus nog eventjes niet! Ik deel vandaag mijn eigen scan met jullie… eens even ‘onder de motorkap’ kijken…  


Twee jaar geleden deed ik mijn eerste Me Scan… daar roldeeen mooi profieltje uit… een hoop gekleurde vakjes waar ik niets van begreep.

Tot collega’s daar wat verheldering in brachten. Ondertussen is het werken en leven met deze scan al op zoveel vlakken zo verrijkend geweest… 


Jaren geleden volgde ik een traject loopbaanbegeleiding.Heel boeiend vond ik dat… een keertje helder zicht krijgen op wie ik was, wat ik wilde en welke stappen ik daarin mocht zetten. Uit dat traject ontstond een CV en bovenaan dat CV stonden mijn eerste twee belangrijkste eigenschappen: Analytisch en Plannend-Organiserend. Helemaal ‘ik’, helemaal waarheidsgetrouw…

dàcht ik! 


Groot was de verrassing toen tweejaar geleden mijn Me Scan werd onthuld: Jazeker, plannen kan ze, die Herlinde…

en een potje analyseren ook… maar het bleek geen natuurlijke kracht te zijn…

wel een aangeleerde. 


Subtiel verschil want eennatuurlijke analyticus die blijft mooi evenwichtig in al dat geanalyseer… maar

een ‘rooike’ zoals ik… die lijkt dat goed te kunnen maar onder stress blijft die niet overeind. Dan durven die analyses van mij alle kanten uit te slaan, wat minder genuanceerd te zijn. Analyseren wordt bij mij dan, excuses voor ’t brutale woord, mierenneuken. Ik bijt me dan gelijk een pitbull vast in details en verlies elk overzicht. 


Jawel, even een opdoffertje…kleine identiteitscrisis… omdat ik me echt al jaren identificeerde met dat stuk in mij. Opdoffer aanvankelijk, maar al gauw maakte dat plaats voor een enorme opluchting… ik hoef dat dus niet tezijn! Er zijn andere kwaliteiten die veel beter bij mij passen, waarin ik wél overeind blijf en die me niet zo moe maken.  


Ik leerde mezelf opnieuw kennenals ‘Mensgerichte Verbinder’ … open voor en naar de wereld, open voor het anders-zijn van de ander, graag in verbinding met anderen… En ik begreep ineens waarom ik zo ongelooflijk goed op mijn plaats ben in de job die ik doe…

dagelijks màg ik in verbinding gaan met anderen, open zijn in alle kwetsbaarheid, maar ook de kwetsbaarheid van die ander mogen ontvangen…cadeauke noem ik dat! 


Ik herkende me ook in de‘Visionaire Realist’… degene die in een oogwenk de mogelijkheden ziet, degene die kan dromen, die kan zien hoe iets zou kunnen zijn… possibilities! En die weet hoe dat concreet te maken. Echter, ook daar weer een addertje onder ’t gras… ik kan dat oh zo goed en doe dat oh zo graag… àls dat in relatie tot die ander is. 


Want Herlinde had op dat momentgeen flauw benul waar ze zélf naar toe wilde, welke de mogelijkheden waren, hoe ze dat concreet kon maken. En dus bewoog er ook niet veel… leven ging zijn gangetje, klanten kwamen en gingen, kindertjes werden groot en Herlinde deed dat wat voor haar neus lag. Zo wordt groei een beetje bemoeilijkt natuurlijk. En omdat ‘go with the flow’ zo’n hip en populair concept is, viel mijn gebrek aan daadkracht niet eens op… dat oogde vooral erg zen. Maar ik voelde het wel knagen…

Potentieel werd niet ten volle geleefd. En Ongeleefd Potentieel, hoe ziet dat eruit?

Dat ziet er loom uit, moe, prikkelbaar soms (nee, niet soms!!!), ook wel extreem hulpvaardig en bereid naar geliefden. 


Ik ga niet liegen… groeien, da’seen werk van elke dag. Ik heb veel inzichten uit mijn Me Scan gehaald maar dat verandert niet plots mijn ingesleten gewoonten. Ik heb (jammer genoeg) niet plots het Licht gezien… maar wel lichtpuntjes, opflakkeringen van helderheid.

Ik zie sneller wanneer ik op punt sta te reageren vanuit mijn gevoeligheden en ik begrijp beter hoe ik kan schakelen naar mijn natuurlijke talenten.  


Dat vraagt om keuze, elke dag.Dat vraagt helderheid van geest, rust in die geest… en dat lukt soms… en soms

ook niet… We’re only human after all 

20 mei 2025
‘Ik geloof geen sikkepit van wat ik zie’ Dat heb ik soms wanneer ik de voordeur opentrek en een nieuwe cliënt op de dorpel staat. De cliënt staat daar dan, vaak aarzelend, heel begrijpelijk, ik zie die kwetsbaarheid, die twijfel, dat delicate zelfvertrouwen… en tegelijk geloof ik het niet. En wat ben ik dankbaar dat mijn lijf dat niet gelooft, mijn mind zou wat anders zeggen hoor, maar mijn lijf ziet opportuniteiten. Doorheen de sluier van kwetsuren en camoufflage straalt altijd iets door van ‘wat gaat kunnen’ , of ‘wat gaat komen’ of ‘wat wilt ontstaan’… ik zie en voel het potentieel. Vooral adolescenten met een, al dan niet recente, diagnose autisme zijn erg zoekende naar wie ze zijn. Wie ben ik met mijn autisme, wie ben ik zonder, wat win ik, wat verlies ik. Bert Hellinger, grondlegger van het systemisch denken, zegt hierover ‘de cliënt liegt altijd’ . En hoewel het wat brutaal klinkt, heeft ‘ie gelijk: wat de cliënt denkt dat het probleem is, is zelden het echte probleem. Wat als een probleem ervaren wordt, is niet perse dat wat wilt opgelost worden. Dit inzicht deed me afgelopen jaar een vrij drastische keuze maken: mensen die zich bij mij aanmelden met een hulpvraag rond autisme, zullen geen traditionele auticoaching kunnen verwachten. Auticoaching zal daarentegen een deep dive zijn: jonge (en minder jonge 😊) mensen die bereid zijn zichzelf als een diamant te beschouwen: een juweel met vele facetten: kwaliteiten, gevoeligheden, sensitiviteit, dromen, kwetsuren, duidelijke ja’s en duidelijke nee’s, … daar staat mijn deur voor open. Mensen die bereid zijn zichzelf niet als ‘kapot’ te beschouwen. Mensen die net als ik bereid zijn zichzelf als een geheel te beschouwen, een mens met een lichaam, een gezondheid, een darmflora, een slaappatroon, een familiegeschiedenis, ontwikkelingskansen, overtuigingen, … een mens met een fundamentele nood aan zingeving. Ieder mens verlangt ten slotte naar zelfverwezenlijking, iets kunnen betekenen in de wereld waarin je leeft. Lang lang geleden was ik een student filosofie aan de KUL, ik heb onder andere onthouden hiervan: Albert Camus, een tijdgenoot van Sartre, heeft het over een absurde wereld zonder betekenis, waarin de mens juist wordt uitgedaagd om zelf zin te scheppen. Als ik mijn voordeur dus open trek, en daar de cliënt in zijn twijfel en onzekerheid zie staan, dan kies ik ervoor hem niet te geloven, open te staan voor wat kan komen, de cliënt hierdoor de toegang tot zijn mogelijkheden terug gevend… en zo zin te geven aan de wereld waarin we leven. Schoon samengevat, mijn job 😊 Misschien doet deze mail wel iets met je, raakt hij een snaar… reik gerust uit, ik luister.
3 oktober 2024
Een vloeibare Samenleving
Meer posts